Schorzenia neurologiczne stanowią obecnie duże wyzwanie dla współczesnej medycyny. Jedną z częstszych chorób ośrodkowego układu nerwowego jest stwardnienie rozsiane. Pierwsze objawy tego zaburzenia często są niespecyficzne i bagatelizowane przez pacjentów. Tymczasem dla skutecznego przebiegu terapii bardzo ważna jest właściwa i szybka diagnoza. Co to jest stwardnienie rozsiane i jakie są jego przyczyny? Jak wygląda leczenie i opieka nad pacjentem z tym przewlekłym i postępującym schorzeniem? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz w poniższym tekście.
Stwardnienie rozsiane – co jest przyczyną tej choroby neurodegeneracyjnej?
Ta przewlekła autoimmunologiczna choroba ośrodkowego układu nerwowego rozpoczyna się od zmian demielinizacyjnych, które stopniowo prowadzą do nieodwracalnego uszkodzenia komórek mózgu. Jeśli chodzi o przyczyny, stwardnienie rozsiane jest schorzeniem, którego etiologia wciąż nie została do końca poznana. Przypuszcza się, że na jej rozwój mogą mieć wpływ m.in.:
- uwarunkowania genetyczne,
Pod względem klinicznym wyróżnia się trzy główne postacie stwardnienia rozsianego: rzutowo-remisyjną, pierwotnie postępującą oraz wtórnie postępującą. Ta choroba neurodegeneracyjna występuje zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. Jej pierwsze objawy zwykle uwidaczniają się u osób między dwudziestym a czterdziestym rokiem życia.
Jakie są najczęstsze objawy stwardnienia rozsianego?
Choroba związana z uszkodzeniem mieliny w ośrodkowym układzie nerwowym u każdego pacjenta może przebiegać inaczej. Pierwsze objawy, jakie daje stwardnienie rozsiane, często są mylone z innymi schorzeniami neurodegeneracyjnymi takimi jak np. neuroborelioza czy zespół Devica. Na początku proces demielinizacyjny przebiega bezobjawowo. Wraz z biegiem czasu mogą pojawić się następujące symptomy:
- przemijające zaburzenia widzenia,
- mrowienie i drętwienie kończyn,
- wzmożone napięcie mięśni,
- problemy z pamięcią, ze skupieniem uwagi,
Ponadto u niektórych pacjentów występują też zaburzenia w sferze seksualnej (impotencja, obniżenie popędu płciowego), przewlekłe zmęczenie oraz upośledzenie funkcji pęcherza moczowego. Większość pacjentów cierpi na łagodną postać choroby, którą charakteryzuje stosunkowo wolne tempo narastania objawów.
Czy stwardnienie rozsiane można leczyć?
Do tej pory nie udało się opracować leków, które pozwoliłyby na skuteczne leczenie tej przewlekłej choroby neurodegeneracyjnej. Na szczęście na rynku znajduje się coraz więcej preparatów, dzięki którym można zmniejszyć natężenie uciążliwych symptomów i powstrzymać narastanie niepełnosprawności. Leczenie tego schorzenia jest uzależnione głównie od jego postaci oraz stanu zdrowia pacjenta. Duży wpływ na przebieg choroby ma sam pacjent. Dlatego bardzo ważne jest stosowanie się do zaleceń lekarza, regularne przyjmowanie
leki na receptę, a także unikanie infekcji oraz zbyt długiego przebywania w pomieszczeniach z wysoką temperaturą.
Stwardnienie rozsiane – choroba demielinizacyjna o wielu twarzach
Dynamiczny rozwój medycyny oraz dostęp do nowoczesnych metod leczenia sprawiły, że osoby chorujące na stwardnienie rozsiane mają obecnie duże szanse na normalne i aktywne życie. Terapia tego schorzenia zwykle trwa wiele lat, a przy wyborze leków bardzo ważne jest uwzględnienie indywidualnego przebiegu zmian zachodzących w układzie nerwowym oraz tolerancji pacjenta na dany środek. Ponieważ schorzenie może powodować trudności z poruszaniem się, pacjentom zaleca się też rehabilitację. Odpowiednio dobrane ćwiczenia mają wzmocnić mięśnie, poprawić koordynację i przeciwdziałać otyłości.
