Konwencjonalna medycyna wykazuje zaufanie do ekstraktów roślinnych, bogatych w substancje aktywne, dla leczenia i profilaktyki różnych chorób. Leki otrzymane z naturalnych źródeł są uważane za mniej toksyczne i wolne od działań niepożądanych, w porównaniu z lekami syntetycznymi. Rodzina morwy obejmuje ponad 150 gatunków wśród, których Morwa biała jest gatunkiem dominującym.
Jest drzewem średnich rozmiarów, wysokości ok. 30 m i średnicy 1,8 m. Zasięg występowania obejmuje Eurazję, Afrykę, obie Ameryki w obszarze, którego przedział zmienności klimatycznej obejmuje z jednej strony obszary tropikalne, z drugiej – tereny na wysokości 3300 m położone w Himalajach. Wg zapisów, morwa biała jest szeroko stosowana w tradycyjnej medycynie chińskiej od r. 659 n.e.
Morwa biała jest charakteryzowana, jako roślinny surowiec o właściwościach neuroprotekcyjnych, łagodzący podrażnienia skóry, antyoksydacyjny, przeciwglikemiczny, przeciwbakteryjny, przeciwnadciśnieniowy oraz przeciwlipidemiczny.
Właściwości przeciwglikemiczne morwy białej.
Różne części morwy takie jak korzenie i kora były używane w leczeniu cukrzycy w medycynie konwencjonalnej. Liście morwy białej są używane w Tajlandii, jako składniki napojów i właśnie im przypisuje się właściwości poprawy zdrowia u diabetyków. 1-DNJ inaczej zwana moranoliną, wg niektórych klasyfikacji iminocukier izolowany z liści i korzeni morwy, ma znaczącą aktywność w zakresie inhibitowania alfaglukozydazy. Badania na ludziach z 2007 r. oraz późniejsze wykazały, że spożywanie ekstraktu z morwy w ilości 0,8-1,2 g jednorazowo, wzbogaconego 1-DNJ w ilości 12-18 mg, znacząco zmniejsza wzrost glukozy poposiłkowej, przyśpiesza wydzielanie insuliny, ogranicza jej niezbędną ilość oraz ogranicza glikogenolizę glikogenu wątrobowego. Wyniki badań naukowych wspierają użycie liści morwy białej w długoterminowej profilaktyce antyhiperglikemicznej oraz antyglikacyjnej. Morwa ogranicza absorpcję glukozy do krwi w przeliczeniu na jednostkę czasu. Kolejne badania morwy białej mogą w pełni ujawnić jej przeciwhiperglikemiczny potencjał.
Podsumowanie
Stosownie do globalnego trendu nakierowanemu na poprawę jakości życia, istnieje znaczące zapotrzebowanie na rośliny lecznicze stanowiące podstawę suplementacji z naturalnych źródeł, pozbawionych zanieczyszczeń pochodzących z nawozów sztucznych oraz mających mniej działań niepożądanych. Morwa biała była poddana różnym badaniom. Dowiedziono, że jest bogatym źródłem flawonoidów i innych związków wykazujących aktywność przeciwbakteryjną oraz ograniczających liczebność wolnych rodników. Morwa jest używana w tradycyjnej medycynie, która przypisuje jej korzystne działanie w ochronie nerek, wątroby, serca, neuroprotekcji, w wybielaniu skóry jak też w ograniczaniu hiperglikemii, oraz chorób wrzodowych. Liście morwy są bogate w białka oraz aminokwasy, przez co stosuje się je nie tylko jako herbatki ziołowe, ale dodatki do pieczywa oraz coraz bardziej powszechnie w suplementach żywności. Wskazane jest by podczas wyboru produktów z morwą zwracać uwagę na te, których skład deklaruje zawartość ekstraktów standaryzowanych. Jedynie takie produkty mogą zapewnić ewidentne oraz oczekiwane efekty prozdrowotne z zakresie profilaktyki lub ograniczenia nasilenia chorób cywilizacyjnych jak np. cukrzyca lub choroby układu krążenia.
