OpisCo to jest Neomycinum TZF i w jakim celu się go stosuje
Neomycyna jest antybiotykiem aminoglikozydowym. Antybiotyk wykazuje bakteriobójcze działanie na wiele gatunków bakterii Gram-ujemnych i Gram-dodatnich.
Wskazania do stosowania
Neomycinum TZF stosuje się:
- w celu wyjałowienia przewodu pokarmowego przed zabiegami chirurgicznymi, w obrębie jelit
- w encefalopatii wątrobowej.
Skład:
- Substancją czynną leku jest neomycyna w postaci siarczanu neomycyny. Jedna tabletka zawiera 250 mg neomycyny.
- Substancje pomocnicze to: makrogol 4000, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), talk, magnezu stearynian, sacharoza.
Przeciwwskazania:
Kiedy nie stosować leku Neomycinum TZF
- jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na neomycynę lub inne antybiotyki aminoglikozydowe lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku
- jeśli u pacjenta stwierdzono stan zapalny, owrzodzenie lub niedrożność jelit
- jeśli u pacjenta stwierdzono zaburzenia słuchu
- jeśli pacjent choruje na miastenię (choroba powodująca osłabienie mięśni i nadmierne zmęczenie).
Dawkowanie:
Neomycinum TZF należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.
Dorośli
- Przed zabiegiem chirurgicznym
Zwykle 1 g co godzinę przez 4 godziny, następnie 1 g co 4 godziny przez następne 24 godziny lub 1 g 19 godzin, 18 godzin i 9 godzin przed operacją
- W encefalopatii wątrobowej
4 do 12 g na dobę w dawkach podzielonych (1 g do 3 g co 6 godzin), przez 5 do 7 dni
Dzieci
- Przed zabiegiem chirurgicznym
Dzieci powyżej 12 lat: zwykle 1 g co 4 godziny przez 2 lub 3 dni przed operacją
Dzieci od 6 do 12 lat: zwykle 250 mg do 500 mg co 4 godziny przez 2 lub 3 dni przed operacją
U dzieci poniżej 6 lat nie zaleca się stosowania leku.
Działania niepożądane:
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
- zakażenia grzybicze skóry i błon śluzowych, nadkażenia opornymi bakteriami
- nieprawidłowy skład krwi, nieprawidłowy rozpad krwinek czerwonych
- reakcje uczuleniowe - gorączka polekowa, wstrząs anafilaktyczny (nagłe trudności w oddychaniu, mówieniu i połykaniu, obrzęk warg, twarzy i szyi, bardzo silne zawroty głowy lub zapaść)
- blokada nerwowo-mięśniowa, dezorientacja, mrowienie, drętwienie, oczopląs
- zaburzenia słuchu (utrata słuchu, brzęczenie, szum lub uczucie zatkanych uszu), zawroty głowy, nudności, wymioty, zaburzenia równowagi
- nudności, wymioty, biegunka, zwiększone wydzielanie śliny, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zespół złego wchłaniania charakteryzujący się tłuszczowymi stolcami, zmniejszeniem wchłaniania ksylozy, zmniejszeniem masy ciała, zmniejszeniem stężenia karotenu w surowicy, zwłaszcza u pacjentów leczonych długotrwale lub dużymi dawkami neomycyny
- zmiany skórne w postaci wysypki, świąd, podrażnienie lub bolesność w okolicy twarzy
- znacznie zmniejszona częstotliwość oddawania moczu lub ilość oddawanego moczu, wzmożone pragnienie może wystąpić podczas stosowania dużych dawek leku i w konsekwencji doprowadzić do martwicy kanalików nerkowych
- zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie stężenia bilirubiny w surowicy krwi, zaburzenia elektrolitowe (hipomagnezemia, hipokalcemia, hipokaliemia)
Stosowanie innych leków
Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych obecnie lub ostatnio a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Jest to szczególnie istotne, jeśli pacjent stosuje któryś z niżej wymienionych leków:
- metotreksat (lek stosowany w chorobach nowotworowych)
- antybiotyki beta-latamowe (np. penicyliny)
- witaminy A i B12
- leki moczopędne (np. furosemid, kwas etakrynowy)
- cyklosporyna (lek stosowany po przeszczepach)
- kapreomycyna (antybiotyk stosowany w leczeniu gruźlicy)
- inne antybiotyki amonoglikozydowe (np. neostygmina, pirydostygmina)
- wankomycyna, teikoplanina (antybiotyki glikopeptydowe)
- polimyksyny (antybiotyki peptydowe; np. kolastyna)
- leki zawierające platynę (np.cisplatyna, karboplatyna stosowane w leczeniu nowotworów)
- leki zwiotczające mięśni (np. Baclofen)
- leki hamujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe (np. leki stosowane do znieczulania, opioidowe leki przeciwbólowymi)
- akarboza (stosowana w cukrzycy)
- bisfosfoniany (stosowane w leczeniu osteoporozy)
- doustne szczepionki przeciw durowi brzusznemu
- doustne środki antykoncepcyjne – neomycyna może zmniejszać ich działanie, dlatego podczas ich jednoczesnego przyjmowania należy dodatkowo stosować niehormonalne metody antykoncepcji.
Ciąża i karmienie piersią
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Neomycinum TZF może być stosowany w ciąży jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu.
Neomycyna przenika do mleka kobiecego. W przypadku konieczności podawania leku kobiecie karmiącej lekarz zaleci przerwanie karmienia piersią.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Brak danych o niekorzystnym wpływie na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Powyższe dane mają charakter informacyjny i nie mogą zastąpić przeczytania ulotki leku ani wizyty u lekarza. Pełny wykaz informacji dotyczących stosowania leku znajduje się na ulotce produktu, dlatego zawsze przed użyciem zapoznaj się z treścią ulotki dołączonej do opakowania bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, gdyż każdy lek niewłaściwie stosowany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu.
Powyższe dane mają charakter informacyjny i nie mogą zastąpić przeczytania ulotki leku ani wizyty u lekarza. Pełny wykaz informacji dotyczących stosowania leku znajduje się na ulotce produktu, dlatego zawsze przed użyciem zapoznaj się z treścią ulotki dołączonej do opakowania bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, gdyż każdy lek niewłaściwie stosowany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu.