Lorafen 2,5 mg 25 drażetek

Wskazania:

Produkt jest zalecany jako lek mający działanie doraźne i krótkotrwałe. Stosuje się go w zaburzeniach lękowych różnego pochodzenia, towarzyszącym chorobom układu krążenia, chorobom przewodu pokarmowego; w zaburzeniach snu związanych ze stanami wzmożonego lęku.

Uwaga! Stany napięcia i niepokoju związane z problemami dnia codziennego nie są wskazaniem do stosowania leku.

Dawkowanie:

Dorośli i dzieci powyżej 12 lat.

- W zaburzeniach lękowych początkowo podaje się lorazepam od 2 do 3 mg na dobę w 2-3 dawkach podzielonych a następnie, jeśli zachodzi konieczność, zwiększa się dawkę do dawki podtrzymującej, która najczęściej wynosi od 2 do 6 mg na dobę w 2 lub 3 dawkach podzielonych. Dawkę lorazepamu należy zwiększać stopniowo, zaczynając od zwiększenia dawki przyjmowanej wieczorem. Maksymalnie można podać do 10 mg lorazepamu na dobę.

- W zaburzeniach snu spowodowanych lękiem zwykle podaję się 1 raz na dobę od 2 do 4 mg lorazepamu przed snem.

- Bezpieczeństwo i skuteczność lorazepamu u dzieci poniżej 12 roku życia nie zostały ustalone. Nie zaleca się również stosowania lorazepamu u dzieci. Szczególną ostrożność należy zachować przy stosowaniu lorazepamu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby bądź też nerek. Może być konieczne zmniejszenie dawki leku. Dawkowanie należy ustalać indywidualnie dla każdego pacjenta, w zależności od stopnia niewydolności chorego narządu.

Pacjenci w podeszłym wieku są bardziej wrażliwi na leki działające na OUN. Przy stosowaniu lorazepamu u tych pacjentów zaleca się podawanie możliwie najmniejszej dostępnej, skutecznej dawki. Zazwyczaj wystarczy podanie połowy dawki stosowanej u dorosłych.

Lorazepam stosuje się doraźnie w objawowym leczeniu lęku. Czas leczenia należy ograniczyć do minimum - zwykle wynosi on od kilku dni do maksymalnie 2 tygodni. W indywidualnych przypadkach leczenie może trwać dłużej. Najdłuższy czas leczenia Lorazepamem wraz z okresem stopniowego odstawiania leku nie powinien przekraczać 4 tygodni

Stopniowe odstawianie preparatu należy dostosować indywidualnie dla każdego pacjenta. Nagłe odstawienie lorazepamu może spowodować zespół odstawienny (zaburzenia snu, koncentracji i uwagi, wzmożoną drażliwość a nawet zaburzenia psychotyczne).

Szczególnie niebezpieczne może być gwałtowne przerwanie prowadzonej przez dłuższy czas terapii, podczas której stosowane są większe niż przeciętne dawki lorazepamu. Objawy odstawienia leku są wtedy bardziej nasilone. W indywidualnych przypadkach, po ocenie stanu pacjenta, lekarz może zdecydować o przedłużeniu maksymalnego czasu leczenia. Nie zaleca się stosowania leku przez długi okres czasu ze względu na niebezpieczeństwo rozwinięcia tolerancji i objawów uzależnienia.

Działanie:

Lorazepam należy do grupy pochodnych 1,4-benzodiazepiny. Działa na wiele struktur OUN, przede wszystkim na układ limbiczny i podwzgórze, czyli struktury związane z regulacją czynności emocjonalnych. Podobnie jak wszystkie benzodiazepiny nasila hamujące działanie neuronów GABA-ergicznych w obrębie kory mózgowej, hipokampu, móżdżku, wzgórza i podwzgórza. Odnaleziono istnienie specyficznych dla benzodiazepin miejsc wiązania, które są białkowymi strukturami błonowymi, połączonymi z kompleksem złożonym z receptora GABA-A oraz kanału chlorkowego. Działanie lorazepamu opiera się o zmianę "czułości" receptora GABA-ergicznego, co powoduje zwiększenie powinowactwa tego receptora do kwasu gamma-aminomasłowego (GABA), który jest endogennym neuroprzekaźnikiem hamującym. Następstwem aktywacji receptora benzodiazepinowego lub GABA-A jest zwiększenie napływu jonów chlorkowych do wnętrza neuronu przez kanał chlorkowy. Prowadzi to do hiperpolaryzacji błony komórkowej, a w efekcie do zahamowania czynności neuronów. Klinicznie lorazepam działa przeciwlękowo i nasennie. Wykazuje słabe działanie rozluźniające napięcie mięśni szkieletowych i przeciwdrgawkowe.

Skład:

1 drażetka zawiera w swoim skłądzie 2,5 mg lorazepamu.

Przeciwwskazania:

Nie należy stosować leku u pacjentów u których wystąpiła nadwrażliwość na pochodne 1,4-benzodiazepiny lub którykolwiek składnik preparatu. Innym czynnikiem decydującym o niestosowaniu leku jest ciężka niewydolność oddechowa, niezależnie od przyczyny, ciężka niewydolność wątroby i nerek. Dodatkowo leku nie powinni stosować pacjenci borykający się z miastenią, jaskrą, ostrą porfirią, zatruciem alkoholem czy też zespołem bezdechu nocnego.

Działania niepożądane:

- Zaburzenia krwi i układu chłonnego: zaburzenia w składzie morfologicznym krwi.

- Zaburzenia układu nerwowego: senność, spowolnienie reakcji, ból i zawroty głowy, stany splątania i dezorientacji, ataksja. Z takimi działaniami niepożądanymi pacjent może spotkać się najczęściej na początku leczenia, występują one również u pacjentów w podeszłym wieku i z zazwyczaj ustępują w czasie trwania dalszej kuracji. W przypadku nasilenia tych reakcji, odpowiednie zmniejszenie dawki, zwykle zmniejsza nasilenie i częstość ich występowania. Niekiedy, zwłaszcza w dużych dawkach, może pojawić się dyzartria z mową zamazaną i nieprawidłowym wymawianiem, zaburzenia pamięci, zaburzenia libido.

- Zaburzenia oka: zaburzenia widzenia (niewyraźne, podwójne widzenie).

- Zaburzenia żołądka i jelit: nudności, dolegliwości żołądkowe, uczucie suchości w jamie ustnej - pojawiają się rzadko.

- Zaburzenia nerek i dróg moczowych: zatrzymanie moczu, nietrzymanie moczu.

- Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: drżenie mięśni, zwiotczenie mięśni.

- Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: brak apetytu.

- Zaburzenia naczyniowe: nieznaczne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi.

- Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: ogólne osłabienie, omdlenia.

- Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo rzadko) reakcje anafilaktyczne.

- Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: alergiczne reakcje skórne (wysypki, świąd, pokrzywka).

- Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: niewielkie podwyższenie aktywności aminotransferaz, zaburzenia czynności wątroby z wystąpieniem żółtaczki.

- Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: zaburzenia miesiączkowania.

- Zaburzenia psychiczne: reakcje paradoksalne - niepokój psychoruchowy, bezsenność, zwiększona pobudliwość i agresywność, drżenie mięśniowe, drgawki. Reakcje paradoksalne najczęściej pojawiają się po spożyciu alkoholu, u pacjentów w podeszłym wieku i u pacjentów z chorobami psychicznymi. Uzależnienie psychiczne i fizyczne może rozwinąć się podczas leczenia lorazepamem w dawkach terapeutycznych. Nagłe odstawienie leków może wywołać zespół odstawienny. Pacjenci nadużywający alkoholu lub leków są bardziej podatni na rozwinięcie uzależnienia. Podczas leczenia lorazepamem może ujawnić się wcześniej istniejąca, niezdiagnozowana depresja.