Hygroton 50 mg 20 tabletek (import równoległy)

Wskazania:

Nadciśnienie tętnicze: jako monoterapię lub w połączeniu z innymi lekami hipotensyjnymi (np. β-adrenolitykami, lekami rozszerzającymi naczynia, antagonistami wapnia, ACE, rezerpiną). Niewydolność krążenia. Obrzęki: w następstwie niewydolności krążenia, łagodnej do umiarkowanej niewydolności nerek lub wątroby. Nerkowa moczówka prosta.

Dawkowanie:

Indywidualnie w zależności od obrazu klinicznego i reakcji chorego. Nadciśnienie u dorosłych: w łagodnej postaci nadciśnienia wystarcza zażycie dawki 25 mg dziennie lub 50 mg 3 razy w tyg. Jeśli efekt okaże się niezadowalający, można ją podnieść do 50 mg dziennie. Gdyby jednak spadek ciśnienia był nadal niewystarczający, należy podjąć terapię skojarzoną z innymi lekami hipotensyjnymi np. β-adrenolityki, leki rozszerzające naczynia, antagoniści kanałów wapniowych, ACE, rezerpina. Niewydolność krążenia i obrzęki (u dorosłych): dawka początkowa 100-200 mg co drugi dzień, a w ciężkich przypadkach 100-200 mg dziennie, przez pierwszych kilka dni. Następnie stosuje się dawkę podtrzymującą 50-100 mg 3 razy w tyg. (lub 25-50 mg dziennie). Jeśli reakcja chorego jest niewystarczająca, należy podać preparat inotropowo dodatni i leki rozszerzające naczynia. Dawkowanie u dzieci ustala się wg obrazu klinicznego przeciętnie wynosi 2 mg/kg dziennie. Nerkowa moczówka prosta (dorośli): początkowo 100 mg 2 razy dziennie, podtrzymująco zwykle 50 mg dziennie.

Uwagi:

W leczeniu przewlekłym zaleca się najmniejsze skuteczne dawki. Dotyczy to zwłaszcza chorych w starszym wieku. Przy stosowaniu jednej dawki dziennej należy podawać ją rano ze śniadaniem. Tabl. są podzielne.

Przeciwwskazania:

Bezmocz, ciężka niewydolność wątroby i nerek, nadwrażliwość na chlortalidon i inne pochodne sulfonamidu, nawracająca hipokalemia i hiponatremia, hiperkalcemia i hiperurykemia objawowa.

Ostrzeżenia specjalne:

Małe dawki (25 mg) nieznacznie tylko obciążają ustrojowe rezerwy potasu pacjenta. Podobnie jak w przypadku diuretyków tiazydowych, w trakcie przedłużonego leczenia mogą wystąpić zaburzenia równowagi elektrolitów. Z uwagi na wzrost wydalania elektrolitów nie zaleca się ścisłej, niskosolnej diety. Przy stosowaniu stosunkowo dużych dawek należy okresowo kontrolować poziom elektrolitów, zwłaszcza u chorych leczonych glikozydami naparstnicy. W razie wystąpienia oznak obniżenia poziomu potasu (np. osłabienie mięśni, arytmia i stosowne zmiany w EKG) lub dodatkowej straty potasu z ustroju w wyniku wymiotów, biegunek, niedożywienia, nerczycy, marskości wątroby, hiperaldosteronizmu lub leczenia preparatami ACTH lub kortykosteroidami należy zapewnić jego uzupełnienie pod kontrolą lekarską. U chorych leczonych dużymi dawkami może wystąpić hipomagnezemia, objawiająca się nerwowością, skurczami mięśni i niemiarowością serca. Pacjenci starsi, zwłaszcza cierpiący na choroby przewlekle oraz chorzy z marskością wątroby wykazują wrażliwość na zmiany równowagi wodno-elektroiitowej. W trakcie leczenia chlortalidonem obserwowano sporadyczne przypadki hiponatremii z towarzyszącymi objawami neurologicznymi (nudności, osłabienie, postępująca dezorientacja, apatia). Monitorowanie poziomu elektrolitów w surowicy jest szczególnie zalecane u chorych w starszym wieku oraz z marskością wątroby. Chlortalidon może spowodować wzrost poziomu kwasu moczowego w surowicy i sprowokować napad dny u pacjentów predysponowanych. Mimo obniżenia tolerancji na cukier, bardzo rzadko obserwowano przypadki występowania cukrzycy. U chorych z podwyższonym poziomem lipidów należy regularnie kontrolować ich poziom w surowicy. Chlortalidon wydalany jest z moczem w większości w niezmienionej postaci. Stąd też u chorych z uszkodzoną czynnością nerek może wystąpić jego kumulacja. Przy klirensie kreatyniny poniżej 30 ml/min (lub poziomie kreatyniny w surowicy poniżej 2,5 mg/100 ml = 221 µmol/I) chlortalidon nie wykazuje właściwego działania moczopędnego. W takich przypadkach należy podać diuretyk pętlowy. Preparat dawkuje się ostrożnie u chorych z ciężką miażdżycą naczyń wieńcowych lub mózgowych.

Interakcje:

Leki moczopędne podwyższają poziom litu we krwi, stąd konieczna jest jego kontrola u chorych leczonych jednocześnie litem i chlortalidonem. W razie wystąpienia wielomoczu pod wpływem litu, leki moczopędne mogą wykazywać przeciwny, antydiuretyczny efekt. Diuretyki nasilają działanie pochodnych kurary i leków hipotensyjnych (np. guanetydyna, metyldopa, β-adrenolityki, leki rozszerzające naczynia, antagoniści wapnia, ACE). Obniżanie poziomu potasu przez preparaty moczopędne może wzrastać po podaniu kortykoidow, ACTH, amphoterycyny i karbenokselonu. Jeśli zajdzie potrzeba, należy modyfikować dawki insuliny i doustnych leków przeciwcukrzycowych. Hipokalemia i hipomagnezemia, występujące jako objawy niepożądane, sprzyjają pojawieniu się arytmii, wywołanej preparatami naparstnicy. Równoczesne podawanie niektórych niesteroidowych leków przeciwzapalnych (np. indometacyna) może osłabiać działanie moczopędne i hipotensyjne diuretykow. Obserwowano również pojedyncze przypadki pogorszenia czynności nerek u skłonnych do tego chorych.

Ciąża i laktacja:

Chlortalidon, podobnie jak inne preparaty moczopędne, może zmniejszyć objętość surowicy, a także dopływ krwi do macicy i łożyska. Przenika również przez łożysko. Dlatego też w okresie ciąży, zwłaszcza w I trymestrze, stosowanie chlortalidonu jest dozwolone jedynie ze wskazań życiowych. Substancja przenika do mleka matki, należy zatem rozważyć czy lepiej jest odstawić lek, czy przerwać karmienie.

Działania niepożądane:

W zalecanych dawkach chlortalidon jest zwykle dobrze tolerowany, jednak przy stosowaniu dużych dawek może wystąpić: hipokalemia, hiponatremia, hipomagnezemia, zasadowica hipochloremiczna, hiperkalcemia, pokrzywka uczuleniowa, inne postacie wysypki, nadwrażliwość na światło, cholestaza wewnątrzwątrobowa, żółtaczka, podciśnienie ortostatyczne, arytmia, zawroty głowy, parestezje, brak łaknienia, nudności, wymioty, skurcze żołądka, biegunka lub zaparcia, zapalenie trzustki, hiperurykemia, hiperglikemia, cukromocz lub pogorszenie równowagi metabolicznej u chorych z cukrzycą, wzrost stężenia lipidów, trombocytopenia, leukopenia, agranulocytoza, eozynofilia, idiosynkrazja, impotencja, zaburzenia wzroku.

Przedawkowanie:

Zatrucie w następstwie przedawkowania manifestuje się następującymi objawami: zawroty głowy, nudności, senność, hipowolemia, podciśnienie, zaburzenia równowagi elektrolitów z towarzyszącą arytmią i skurczami mięśni. W przypadku przedawkowania należy spowodować wymioty lub wykonać płukanie żołądka i podać węgiel aktywny. Wskazany może być wlew dożylny w celu uzupełnienia wody i elektrolitów.

Działanie:

Lek moczopędny i hipotensyjny o przedłużonym działaniu. Zawiera chlortalidon (pochodna sulfonamidowa), który hamuje aktywne, zwrotne wchłanianie jonów Na, głównie w kanaliku nerkowym dystalnym, zwiększając w ten sposób wydalanie jonów Na, Cl i wody. Wydalanie nerkowe jonów K i Mg wzrasta w zależności od wielkości dawki, podczas gdy jednocześnie większa ilość jonów Ca jest wchłaniana zwrotnie. Efekt moczopędny następuje po ok. 2 h, osiąga swoje maks. po ok. 12 h i utrzymuje się do 3 dni. Nawet po podaniu niewielkich dawek chlortalidon łagodnie obniża podwyższone ciśnienie tętnicze krwi. Jego działanie hipotensyjne wzrasta stopniowo i osiąga swoją pełnię po ok. 2-4 tyg. leczenia. Początkowo chlortalidon powoduje znaczne zmniejszenie ilości płynów w ustroju, w surowicy oraz pojemności minutowej serca. Jest to prawdopodobnie przyczyną spadku ciśnienia obserwowanego na początku kuracji. Po kilku tyg. objętość osocza i płynu pozakomórkowego utrzymują się nieco poniżej normy. Pojemność minutowa serca albo wraca do normy albo nieco ją przewyższa. Utrzymuje się zmniejszenie oporu naczyń obwodowych. Leczenie skojarzone z innymi lekami hipotensyjnymi potęguje ich działanie. U większości chorych opornych na monoterapię można w ten właśnie sposób osiągnąć obniżenie ciśnienia tętniczego krwi. Podobnie jak inne diuretyki tiazydowe, chlortalidon powoduje zmniejszenie wielomoczu u chorych z nerkową moczówką prostą. Lek wydalany jest głównie z moczem, w większości w niezmienionej postaci.

Skład:

1 tabl. zawiera 50 mg chlortalidonu.